Lien Van de Kelder acteert, presenteert en is afgestudeerd als juriste. Haar droom was altijd: amazone worden!
Lien Van de Kelder: Lieselot, mijn beste vriendin op de lagere school, had een paard. Als ik bij haar bleef logeren, timmerden we heel de nacht aan jumpingpalen en andere hindernissen. Om er de dag erop met haar paard over te springen. Soms stonden we voor dag en dauw op om op de onverharde wegen langs de slotgracht van de graaf van Reet te draven. Best spannend: als de graaf ons betrapte, zou er wat zwaaien.
Lien Van de Kelder: Op een dag zagen Lieselot en ik een verwaarloosde pony in een wei staan. We vroegen de eigenaars of wij het beestje mochten verzorgen. Ze gingen akkoord. Vanaf toen had ik mijn eigen pony, stel je voor. Daar hebben we gouden tijden mee beleefd. Zonder zadel gingen we galopperen in de velden, tot de boer ons boos wegjoeg omdat hij net gezaaid had.
"Internationale amazone word je niet zonder de onvoorwaardelijke steun van je ouders"
Lien Van de Kelder: We volgden rijlessen aan de stoeterij in Reet.
Elke zomer trokken we op Bloso-kamp, waar we steevast de stoutste paarden kregen toegewezen. Ik wou een internationale amazone worden. Die droom realiseer je echter niet zonder de onvoorwaardelijke steun van je ouders, en het werd me al snel duidelijk dat ik daar niet op moest rekenen.
Toen ik voor mijn communie een fiets kreeg, was hun veelzeggende commentaar: "Nu heb je een stalen ros". Kon ik toen absoluut niet om lachen.
Lien Van de Kelder: Door de hernia waar ik op m'n zeventiende last van kreeg, trok ik er definitief een streep door. Toen ik na een jaar verlammingsverschijnselen aan mijn benen kreeg, was een rugoperatie onvermijdelijk. Was die ingreep mislukt, dan was ik in een rolstoel beland. Dat zet je op die jonge leeftijd aan het denken, hoor.
Lien Van de Kelder: Raar is het niet dat ik rechten ben gaan studeren. Want de advocatuur zit evengoed in mij. Piet Van Eeckhaut was één van mijn idolen toen ik tiener was. Ik beken, als ik nog eens een tocht maak in de duinen van Oostduinkerke, dan kriebelt het weer. Maar ik ben realistisch.
Amazone is een onzeker beroep. Je moet heel sterk zijn en over raspaarden kunnen beschikken om de top te bereiken. Mijn rechtendiploma geeft mij een gevoel van onafhankelijkheid en een innerlijke rust die me als professionele paardrijdster wellicht niet waren gegund.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten